που ακους τη δεηση των παιδιων, αθανατη Μαρια,
ακου και μας, που υψωνουμε σ'Εσε την προσευχη μας,
που απ'την πιστη ψυχη μας
βγαινει για Σε θερμη.
Εχε, Κυρα, στη σκεπη Σου, την πικραμενη χηρα,
στον πεινασμενο ανοιξε, Συ, σπλαχνικα τη θυρα,
δωσε του σκλαβου, Δεσποινα, ελευθερη πατριδα,
του ναυτη-την ελπιδα,
που πλεει στην ξενειτια.
Ευλογησε τα ονειρατα του βρεφους, που κοιμαται.
Οδηγησε τα βηματα της κορης, που φοβαται.
Στειλε δροσια κι αναπαυση στου αρρωστου το κλιναρι,
έχε στη θεια Σου χαρη,
τα μαυρα τα φτωχα.
Τη μανα παρηγορησε, πουχει παιδι στα ξενα
και χυσε μιαν αχτινα Σου για τον τυφλο, Παρθενα.
Κρατα το γαλα αμιαντο του βρεφους, που βυζαινει
στρεψε στην οικουμενη
το βλεμμα σπλαχνικο.
Ευλογησε τα δακρυα,καλη μας Παναγια,
οπου με παθος χυνονται μπροστα στη δυστυχια.
Συχωρεσε και φωτισε κι εκεινον που πλανηθη,
και χυσε του στα στηθη
την πιστη τη γλυκεια.
Βοηθα και την Ελλαδα μας,την ομορφη Πατριδα,
παλι στον κοσμο δειξε την με σκηπτρο και χλαμυδα.
Καμε να σφιξη ελευθερα μεσ'στη θερμη αγκαλια της,
τα μαυρα τα παιδια της,που κλαινε στη σκλαβια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου