Όχι, δεν θα φύγω

Νίκου Ἀνδρεαδάκη, ὁδηγοῦ

Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ φύγω, νὰ δουλέψω στὸ ἐξωτερικὸ καὶ νὰ βγάλω καλὰ λεφτά… Εἶναι βλακεία νὰ μὴν τὸ κάνω ὅσο εἶναι ἀκόμα καιρός. Νὰ κάθομαι καὶ νὰ χαραμίζομαι ἐδῶ στὴν ψωροκώσταινα. Πρέπει νὰ φύγω, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσω τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μου τουλάχιστον. Ἔτσι μοῦ λένε οἱ φίλοι μου, οἱ κουμπάροι μου, οἱ συγγενεῖς μου… ΟΛΟΙ.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ τὴν γλυκειά μου μάνα, τὴν Πατρίδα μου, δὲν τὴν λέω Ψωροκώσταινα, τὴν λέω ΕΛΛΑΣ καὶ εἶναι ὁ πιὸ εὐλογημένος τόπος ἐπάνω στὴ γῆ.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ ἐδῶ ὁ οὐρανὸς εἶναι γαλάζιος καὶ ὅλα τὰ τοπία μὲ τὶς ἀντιθέσεις τους καὶ τὰ χρώματά τους μοιάζουν σὰν κάποια κρυμμένη γωνιὰ τοῦ παραδείσου.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ πιὸ ὄμορφη καὶ ζωντανὴ γλῶσσα τοῦ κόσμου.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ τὸ λεξιλόγιό μας ἔχει τὴ λέξη φιλότιμο!

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ δὲν ἔχω τίποτα ἀπολύτως νὰ ζηλέψω ἀπὸ τοὺς κουτόφραγκους καὶ ἀπὸ τὶς δῆθεν ὀργανωμένες, ἄχρωμες, ἄθεες κοινωνίες τους. Αὐτοὶ ἔχουν νὰ ζηλέψουν πολλὰ ἀπὸ ἐμᾶς.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ δὲν ἀλλάζω μὲ τίποτα στὸν κόσμο τὴν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στὴν ἐνορία μου καὶ τὴν κοινὴ συζήτηση μὲ τὸν πνευματικό μας καὶ τὰ πνευματικά μας ἀδέρφια στὸ ἀρχονταρίκι μας.     

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ ἡ Πατρίδα μας μοσχοβολάει ΧΡΙΣΤΟ καὶ ΘΥΣΙΑ.    

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ γιὰ Πατρίδα δὲν λογαριάζω τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι τὴν ἔχουν προδώσει. Γιὰ Πατρίδα λογαριάζω αὐτοὺς ποὺ ἔδωσαν τὸ αἷμα τους καὶ τὴ ζωή τους, γιὰ νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ ἐδῶ ἔχουμε γιὰ ρίζες μὲς στὴ γῆ θαμμένους τοὺς προγόνους, κείνους ποὺ κείτονται νεκροὶ τσ’ ἀγκάλες τοῦ χωμάτου, μὰ ζοῦνε μὲς στὶς φλέβες μας στὴ ζεστασιὰ τοῦ αἱμάτου.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ ἐδῶ τὸ χῶμα ποὺ πατῶ εἶναι ποτισμένο μὲ αἷμα καὶ δάκρυα.

 ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ ἐδῶ τὸ χῶμα δὲν τὸ λέμε χῶμα, τὸ λέμε ΜΗΤΡΑ ποὺ γεννάει ΖΩΗ Ἀθάνατη, Ἄφθαρτη, Αἰώνια.

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ θέλω νὰ εἶμαι ἐδῶ, ὅταν θὰ ἔρθει ἐκείνη ἡ ἅγια ὥρα ποὺ θὰ μᾶς καλέσει ἡ Πατρίδα καὶ ὅλοι οἱ ΕΛΛΗΝΕΣ μαζί, ἀψηφώντας τὰ πάθη καὶ τὰ λάθη ποὺ μᾶς χωρίζουν, θὰ πᾶμε ὅλοι μαζὶ ἀγκαλιασμένοι, χαρούμενοι, τραγουδώντας νὰ τὴν ὑπερασπιστοῦμε, ἀψηφώντας τὸν θάνατο.    

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ ἐδῶ τὸν θάνατο δὲν τὸν φοβόμαστε. Τὸν κοιτᾶμε στὰ μάτια καὶ τὸν ἀντιμετωπίζουμε σὰν ἴσος πρὸς ἴσο. Γιὰ ἐμᾶς ὁ θάνατος δὲν εἶναι τὸ τέρμα. Εἶναι τὸ πέρασμα στὴν ἀληθινὴ ΖΩΗ.   

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ θὰ δώσουμε λόγο καὶ θὰ μᾶς κρίνουν οἱ ἀγέννητοι καὶ οἱ νεκροὶ γιὰ τὶς πράξεις μας ἀπέναντι στὶς ἀξίες τῆς φυλῆς…

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, θὰ μείνω ἐδῶ καὶ θὰ παλέψω μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός μου νὰ μεγαλώσω τὰ παιδιά μου μὲ χριστιανικὲς καὶ ἑλληνικὲς ἀξίες…

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ, γιατὶ εἶμαι ὑπερήφανος ποὺ εἶμαι ΕΛΛΗΝΑΣ. Εἶμαι ὑπερήφανος γιὰ τοὺς ΗΡΩΕΣ καὶ τοὺς ΑΓΙΟΥΣ μας. Στέρεψε ὁ κόσμος ἀπὸ ἀρχοντιὰ καὶ θυσία, Θέλω τὰ ἐγγόνια μου νὰ θυμοῦνται ἕναν λεβέντη παπποὺ καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανα γιὰ αὐτόν.