Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Ἀπόστολος Κυριακῆς 7 Μαΐου, Παραλύτου,



Μὲ τὴ δὐναμη τοῦ Χριστοῦ

Ἀπόστολος Κυριακῆς 7 Μαΐου, Παραλύτου, Πράξ. θ΄ 32-42

«Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς»

Δύο θαύματα μᾶς παρουσιάζει τὸ ση­μερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ Αἰνέα, ποὺ ἦ­­­ταν παράλυτος ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη, καὶ τὸ ἄλ­λο ἡ ἀνάσταση τῆς Ταβιθά, πιστῆς χριστια­νῆς ἀφοσιωμένης στὰ ἔργα τῆς φιλαν­θρωπίας. Θαύματα πράγματι ἐκ­πλη­­κτικά, τὰ ὁποῖα ἐπετέλεσε ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὄχι γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσει ἢ νὰ κερδίσει τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὁδηγήσει κι ἄλ­­λες ψυχὲς στὴ σωτηρία. Γι’ αὐτὸ καί, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ θεραπεύσει τὸν παρά­λυτο Αἰνέα, φώναξε δυνατὰ ὥστε νὰ τὸν ἀκούσουν ὅλοι: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός»! Πρόσεξε, Αἰνέα! Ὄχι ἐγὼ ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ γιατρεύει ἀ­­­­πὸ τὴν παραλυσία σου.


Αὐτὸς ἀκριβῶς ὁ λόγος τοῦ ἀποστό­λου Πέτρου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ ὑ­­­­­πογραμμίσουμε ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἐνεργεῖ τὰ ­θαύ­ματα στὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων ἀλλὰ καὶ ­τε­λεσιουρ­γεῖ τὰ ἱερὰ Μυστήρια μέσα στὴν Ἐκκλησία.

1. Τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων

Εἶναι πράγματι ἀξιοσημείωτο τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν περιορίζεται στὴ θεραπεία τοῦ παραλύτου, ἀλλὰ φροντίζει παράλληλα, ὥστε νὰ γίνει ἀμέσως φανερὸ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς αὐτουργὸς τῆς θεραπείας, δηλαδὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Καὶ σὲ ἄλλη παρόμοια περίπτωση ὁ ἴδιος φλογερὸς Ἀπόστολος, ὅταν τοῦ ζήτησαν νὰ δώσει ἐξηγήσεις ἐνώπιον τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου γιὰ τὴ θεραπεία ἑνὸς ἐκ γενετῆς χωλοῦ, δὲν δίστασε νὰ ὁμολογήσει αὐτὴ τὴν ἀλήθεια: Ἂς γνωρίζετε κι ἐσεῖς κι ὅλος ὁ λαός, τοὺς εἶπε, ὅτι «ἐν τῷ ­ὀνόματι Ἰη­σοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου», δηλαδὴ μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ­ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀνάπηρος αὐτὸς ἄνθρωπος ἔγινε καλὰ καὶ ­στέκεται τώ­ρα μπροστά σας ὑγιής... Καὶ νὰ εἶ­­στε βέβαιοι, συν­έχισε, ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία»· μὲ κανέναν ἄλλον δὲν μπορεῖτε νὰ ἐπιτύχετε τὴ σωτηρία σας πα­ρὰ μόνο μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ (Πράξ. δ΄ 10-12).

Ἡ ἄμεση ἐξάρτηση τῶν Ἁγίων ἀπὸ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου φαίνεται ξεκάθαρα καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι προσεύχονται θερμὰ καὶ ἐπικαλοῦνται μὲ ­πίστη τὴν βοήθεια τοῦ παντοδύναμου Θε­οῦ προτοῦ πραγματοποιήσουν κάποιο θαῦμα. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ βασικὴ ­διαφορὰ τῶν θαυμάτων τῶν Ἁγίων ἀ­­­­­­­­πὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου. Ἔτσι βλέπουμε ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας πρῶτα προσευχήθηκε θερμὰ κι ὕστερα ἀνέστησε τὸν υἱὸ τῆς χήρας τῶν Σαρε­πτῶν. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ­γονάτισε καὶ προσ­ευ­χήθηκε κι ὕστερα ἀνέστησε τὴν Ταβιθά. Ἀντίθετα ὁ Κύριος εἶπε ἀπλῶς ἕνα λόγο στὸν υἱὸ τῆς χήρας τῆς Ναΐν: «Νεανί­σκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι» (Λουκ. ζ΄ 14)· στὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου: «Τὸ κορά­σιον, σοὶ λέγω, ἔγειρε» (Μάρκ. ε΄ 41)· καὶ στὸν Λάζαρο: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰω. ια΄ 43)· καὶ τὰ θαύματα ἔγιναν ἀμέσως! Οἱ νεκροὶ ἐπανῆλθαν στὴ ζωή, διότι Αὐτὸς ποὺ τοὺς κάλεσε ἦταν ὁ Κύ­ριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὁ παν­τοδύναμος Θεός!

2. Ὁ Χριστὸς ἀοράτως παρὼν

Ἡ παντοκρατορικὴ δύναμη τοῦ Κυρίου ποὺ ἐνεργεῖ κάθε θαῦμα εἶναι ἡ ἴδια ποὺ τελεσιουργεῖ καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὅπως γράφει καὶ ὁ καθηγητὴς Π. Τρεμπέλας στὴ Δο­γματική (τόμος Γ΄, σελ. 287), ὁ πρα­γματικὸς τελεσιουργὸς τῶν Μυστηρίων δὲν εἶναι ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ ἱερέας, ἀλλὰ «αὐτὸς οὗτος ὁ ­ἀοράτως παρὼν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ αὐτοῦ καὶ ἐ­­­νεργῶν μέγας ἀρ­χιερεὺς» Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. 

Ἔτσι μπορεῖ μὲν νὰ βλέπουμε μὲ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμούς μας τὸν ἱερέα νὰ προσφέρει τὴν ἀναίμακτη θυσία, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι «ὁ προσφέρων» καὶ συγχρόνως «ὁ προσφερόμενος». Ὅπως λέγει πολὺ ἐκφραστικὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «Πατὴρ καὶ Υἱὸς καὶ ἅγιον Πνεῦμα πάντα οἰκονομεῖ· ὁ δὲ ἱερεὺς τὴν ἑαυτοῦ δανείζει γλῶτταν, καὶ τὴν ἑαυτοῦ παρέχει χεῖρα»· δηλαδὴ τὰ πάντα γίνονται ἀπὸ τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ ἱερέας ἁπλῶς δανείζει τὴ γλώσσα του καὶ διαθέτει τὸ χέρι του (ΕΠΕ 14, 716).

Συνεπῶς κάθε φορὰ ποὺ προσ­ερ­χόμαστε στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκ­κλησίας μας, ἂς στεκόμαστε μὲ ἱερὸ δέ­ος καὶ συναίσθηση ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ἐνώπιόν μας καὶ τελεῖ τὰ ἅγια Μυ­­στήρια. Αὐτὸς μᾶς συγχωρεῖ τὶς ἁ­­­μαρ­τίες στὸ ­Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξ­­ο­­μο­λογήσεως, Αὐτὸς μᾶς ­με­­­­ταδίδει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα του ὅ­­­ταν ­κοινω­νοῦμε, Αὐτὸς εὐλογεῖ τὸν γά­­­­­μο, ­τελεῖ τὴ βάπτιση, ­χειροτονεῖ τοὺς ­κλη­ρικούς, παρέχει τὴν ἴαση στοὺς ­ἀ­­­­σθενεῖς μὲ τὸ ἅγιο Εὐχέλαιο. Ὅ­­­πως λέγει πάλι ὁ χρυσορ­­ρή­μων ­Πατήρ, «τὸ πᾶν ὁ Θεὸς ἐρ­γά­ζε­ται».

❁ ❁ ❁

Ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γεμάτη ἀπὸ θαύματα. Ἀκοῦμε, διαβάζουμε ἢ ἔχουμε καὶ προσωπικὴ πείρα ἀπὸ θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τῆς ­Παναγίας, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ πολλῶν ἀ­­­κόμη Ἁγίων, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, τοῦ νεοφανοῦς ἁγίου ­μεγαλομάρτυρος Ἐ­­­φραὶμ τοῦ θαυματουργοῦ, ποὺ μόλις χθὲς ἑορτάσαμε. Ὅπως ὅμως ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ἔτσι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι μᾶς φωνάζουν: Πρόσεχε! Ὁ Χριστὸς ἐ­­­πιτελεῖ τὸ θαῦμα! Ἐκεῖνος ἐνεργεῖ διὰ τῶν Ἁγίων του καὶ τῶν λειτουργῶν του καὶ σοῦ χαρίζει ἴαση ψυχῆς καὶ σώ­­­­ματος, δύναμη, χάρη καὶ ἁγιασμό. Ἐ­­­­­­κεῖ­νον λοιπὸν ἂς ἀναγνωρίζουμε ὡς κύριο Εὐεργέτη μας καὶ ἂς Τὸν ἀκολουθοῦμε πιστὰ τηρώντας τὶς ἅγιες ἐντολές του, γιὰ νὰ βροῦμε κοντά του τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία μας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου